Beğenerek seyrettiğim bir film ‘Burnt’ (Bradley Cooper, Sienna Miller, Daniel Brühl) hem eğlenceli hem de liderlik, işbirliği ve takım çalışması konularında çok etkin ve duygulara hitap eden dersler içeriyor.
Filmi izlerken ve sonrasında düşünürken fark edebildiğim dersler şunlar oldu: bunlar tabii yeni değiller, ama zamansızlar yani her zaman etkili şekilde işe yararlar, yarayacaklar, emin olun.
Hedefleri kendi başınıza aşmanız imkansız, siz siz olun üzerinizdeki yükü, engelleri hedefleri ekibinize paylaştırın, sakın ben yaparım, hallederim demeyin – artık uzman değilsiniz, bir ekibiniz var. Ve işler, hedefler tek başınıza yapabileceklerinizden çok daha büyük.
Ekibinizin yetenek havuzunu geliştirin veya zenginleştirin. Bunu yaparken de ortak hedefleri gerçekleştirmek için birlikte ve sizinle beraber çalışabilecek kişilerden oluşan bir ekip kurmaya ve ekibi bu şekilde yetiştirmeye dikkat edin.
Ekibinize, potansiyellerini gösterebilmeleri için olanak ve fırsatlar verin. Hep bana demeyin. Sizin yapabileceğiniz az riskli işleri ekip üyelerine verin ki, yaparken öğrensinler.
Performans ve davranış geliştirici yapıcı geribildirim vermeye ve koçluk yapmaya özen gösterin.
Bir lider olarak ekibinizin saygısını kazanın ve güven inşaa edin. (doğru uygularsanız 4. madde buraya çok destek olacak)
Bilmediğiniz konularda yardım istemekten ve soru sormaktan kaçınmayın ve ekibinizi de bu bu konularda cesaretlendirin.
Yeni ve yaratıcı fikirleri canlandırmak için ‘Olursa ne olur’ simülasyonları yapın.
Pozitif ve yapıcı bir şekilde ‘direkt, doğrudan’ davranın ve öyle olun. Sorunları masaya getirin ki hem adreslensinler hem de çözüm üretilebilir olsun.
Bunları yapmak tabii kolay değil, eğer yeni yönetici olduysanız veya bu konularda biraz desteğe ihtiyacınız varsa, size yardımcı olmaya hazırım.
Korkuyu yenmek veya yok olması için uzun uzun beklemek size tanıdık geliyor mu? Hepimizin korkuları var. Korkunun kendiliğinden yok olacağını düşünüp, hareket etmeden beklemek daha fazla sıkışıp kalmamıza, hareketsizliğe neden oluyor, bu kesin. Korktuğunuz şey her ne olursa olsun, harekete geçmek için sihirli bir değneğin gelip korkunuzu ortadan kaldıracağı günü beklemeyin. Biliyorum bekliyorsunuz.
Korkular bu şekilde geçmiyor veya yok olmuyor. Peki nasıl olacak? Bunu kendi kendinize yapmanız lazım. Bu yazıyı yazma motivasyonum da nasıl olacağını sizlere anlatmak. Evet ben de korkuyorum, korktum ve bunu nasıl birşey olduğunu çok iyi biliyorum.
Korku yaşam enerjimizi tüketen, bizi gerçek potansiyelimizi yaşamaktan alıkoyan, rahatsız edici, olumsuz bir hissimiz. Korkunun da bir amacı var tabii, peki ne?
Korkunun amacı herhangi bir tehlikeli durumda, yaşamımızın tehdit altında olduğuna bizi inandırarak, bizi uyaran bir tetikleyici olmak. “Korkudan yerinden zıplamak” da tam da bu amaca uygun bir söz.
Benim bu tanımda odaklandığım yer, korkunun gerçek potansiyelimizi yaşamaktan bizi alıkoyması. Şunu bir düşünün birisi sizi özgür olarak yaşamaktan alıkoyarsa ona ne yaparsınız, ne dersiniz? İşte “korku” tam da bunu yapıyor… insanı özgür olarak yaşamaktan alıkoyuyor.
Korkusuz olmayı kim istemez ki. Ancak sabatörlerimiz, korkularımızdan besleniyor ve bizi engelliyor. Korkusuz olma potansiyeli her insanda var, sabatörler bu potansiyeli yaşamamıza engel oluyorlar. O halde hedef “korkusuz” olmak
Korkuyu basit olarak 2’ye ayırabiliriz. Birincisi rasyonel korku, yani korkuyor olmanın gerçekten bize fayda sağladığı korku. Mesela ormanda yürüyüş yaparken karşımıza bir yılan çıktığında, korkup yılandan uzaklaşıyor olmamız. Hayatta kalma içgüdüsünü harekete geçiren bu korku türü, bariz olarak görülebilir ve rasyonel korkudur ve amacı gayet anlaşılabilirdir.
Bazı korkular vardır ki, yani ikinci tür korku, irrasyoneldir, gerçek değildir. Mesela topluluk önünde konuşmaktan korkmak, başarısızlıktan korkmak, zorlu bir kişi ile münakaşa etmekten korkmak, otoriteden korkmak, yardım istemekten korkmak. Biz bazen bunlara çekinmek deriz. “yardım istemekten çekindim de ondan yapamadım” Çekinmek eşittir korkmak burada, kendimizi kandırmayalım. Mazeret üretmek, korkuyorum diyememek, zorlayıcı bir konunun çevresinden dolanmak ki korktuğum şeyle karşılaşmıyor olayım, bütün bunlar korkunun bilinçdışından bizi yönetmesi sonucu oluşan davranışlar. Bizim davranışlarımız tabii başkasının değil.
Bunların hepsi irrasyonel yani gerçek olmayan, geçmişte yaşadığımız travmatik olaylar sonucu oluşmuş, doğru zannedip otomatiğe bağladığımız yanlış inanç sistemlerine bağlı korkularımızdır. Bazıları yılan korkusu kadar barizdir ancak genellikle sinsidirler, ortaya çıkarmak tanımak için bilinçaltını biraz kazmak derine inmek gerekir.
Görünür olsun ya da ustaca gizlensin, korkularımızın çoğu irrasyoneldir (gerçekdışı) ve bizler düzenli olarak onların etkisi altında yaşıyoruz. Korkularımızın müdavimiyiz de diyebiliriz.
Bir bebek olarak dünyaya geldiğimizde beraberimizde otomatik olarak 2 tane korku ile doğarız. Düşme korkusu ve yüksek seslere karşı korku. Yani bebekler karanlıktan, yılanlardan, uçmaktan, aptal görünmekten ve başarısızlıktan korkmazlar. Bebekler olabildiğince özgür olarak doğarlar.
Ancak, yaş aldıkça çevremize maruz kalıyoruz, çevremiz hakkında farkındalık yaratmaya başlıyoruz, her türlü bilgiyi alıyoruz, belli yaşam deneyimleri yaşamaya başlıyoruz, dünya hakkında belli önyargılar geliştirmeye başlıyoruz. Ve sonuç olarak biz korkularımızı geliştirmeye başlıyoruz.
Korkularımız egomuza dayanıyor, ve gerçek içsel doğamızla kopukluğa dayanıyor. Ne kadar kopuk olursak o kadar çok korkuyoruz ve günlük olarak deneyimlerimiz içinde daha fazla endişe duyuyoruz. Kendimizle ne kadar çok bağlıysak, korkularımız da o kadar fazla ve kolay çözülüyor. Açıkçası, korku ne kadar derin ve kökleşmiş ise onun üstesinden gelmek o kadar zor oluyor. Ne kadar zor olsa da bunu başarmak mümkün.
Daha önce de yazdığım gibi, korkularımızın çoğu zekice gizlendiği için, ortaya çıktıklarında ya farketmiyoruz ya da onları kabul etmiyoruz, görmezden geliyoruz ve yaşamlarımızı yönetmelerine izin veriyoruz. Bu kabul edilmeyen korkular karanlık tarafımızda yani gölgemizde saklanıyorlar ve çok fazla duygusal hasara neden oluyorlar. Verdikleri en büyük hasar; potansiyelimizi gölgeleyip özgür olarak, korkusuzca yaşamamıza engel olmaları.
Korkusuz olmak, özgürce yaşamak için asıl ve ilk yapmamız gereken şey korkularımızın farkında olmak, onları karanlıktan ışığa çıkarmak yani bilinçdışından bilinç seviyesine getirmek. İşte o zaman zannettiğimiz kadar korkunç olmadıklarını göreceğiz.
Korkularınız ile ilgili farkındalık çalışmasını kendi başınıza da yapabilirsiniz ya da bu işte uzman ve bilgili bir koç ile de çalışabilirsiniz. Bu konuda seve seve destek olmak isterim.
KORKULARI AÇIĞA ÇIKARMA UYGULAMASI
Size yardımcı olmak için, burada kendinize sorabileceğiniz 12 güçlü soruyu sizinle paylaşıyorum. Bu sorular ile çalışırken, dikkat etmeniz gereken noktalar var önce bunlara odaklanmanızı öneririm.
Korkusuz olmak kolay değil. Bu soruların korkularınızı tetikleyeceğini, derinlere inmenizi ve kendinizi rahatsız hissetmenizi sağlayacağını unutmayın.
Bütün mesele bu aslında, bu rahatsız edici hisleri yüzeye çıkarmak ve onlardan korkmamak. Onları karanlıkta ne kadar tutarsanız, o kadar korkutucu olurlar.
Ayrıca, çoğu zaman sinirli, sabırsız, endişeli, kızgın veya kıskanç hissettiğinizde, genellikle kökünde KORKU olduğunu unutmayın.
Korku, kendisini her türlü olumsuz duygu olarak ifade eder, bu yüzden bu duyguları kolayca reddetmeyin anlamaya çalışın.
Örneğin, trafikte kalmaktan nefret ettiğinizi ve gerçekten sabırsız ve sinirli hissetmenizi sağladığını varsayalım. Bunun bir çeşit korkuya dayandığını düşünmeyebiliriniz ancak daha derine inerseniz, sabırsızlık duygunuzun işe geç kalma ve işten atılma korkusundan geldiğini keşfedebilirsiniz. Sonra bu korkunun nereden geldiğini daha fazla keşfedebilirsiniz. Bu keşfi doğru soruları sorarak yapacaksınız. Soruları aşağıda göreceksiniz.
Korkusuz olmaya hazırsanız sorulara başlayalım…
Ne yapmaktan kesinlikle nefret ediyorsunuz ve bu nasıl hissettiriyor? İçinizde daha derin bir korkuyu tetiklediği için mi nefret ediyorsunuz? Bu hangi korku?
Kaygılı olmanıza sebep olan neler var? Endişenizi tetikleyen,veya sizi sinirli ve rahatsız yapan ne var?
En büyük, en belirgin korkularınız nelerdir? Bu en belirgin korkunuz daha derinlerdeki hangi korkuya dayanıyor? Bu korkuyu yaratan çocukluk anınızı hatırlıyor musunuz?
Hayatınızda gerçekten yapmak istediğiniz ancak korktuğunuz için gerçekleştiremediğiniz tutkunuz ya da bir hayaliniz var mı? Tutkunuz veya hayaliniz ne? Neden korktunuz?
Bazı görevlerden, işlerden, insanlardan, yerlerden, içine girdiğiniz durumlardan, toplantılardan, görüşmelerden veya deneyimlerden korktuğunuz için kaçındığınız oldu mu? Bu neydi ve korkunuz neydi? Dayandığı daha derin bir korku var mı?
Hangi tür konular hakkında konuşmaktan rahatsız oluyorsunuz? Neden? Bir korkuya mı dayanıyor?
Halen çıkmaktan korktuğunuz mutsuz, sağlıksız ya da işlevsiz bir ilişki içinde misiniz? Neden? Sizi ne korkutuyor? (yalnız olma, başka birini bulamama, incinme, sevilmeme korkusu) Farkettiğiniz korkunuz ne olursa olsun, derine inip, daha büyük bir korkuya dayanıp dayanmadığını kontrol eder misiniz?
Şu anda kaybetmekten korktuğunuz bir işte çalışıyor musunuz? Neden? Korkunuz ne? Bu hangi derin korkuya dayanıyor?
Hepimiz iyi anlatılan bir hikayeyi dinlemeyi severiz. İnsan, çocukluğundan itibaren hikayeleri sever, dinlemek ister, anlatılmasını ister. İçlerinde barındırdıkları hikayeler ve kendimizle eşleştirdiğimiz kahramanları sayesinde, filmleri de seyrederken kendi dünyamızdan kısa bir süreliğine de olsa uzaklaşırız. Carl Gustav Jung’a göre her insan ruhunda bir kahraman arketipi (bilinç altında yatan davranış şekilleri) barındırdığı için bizler hikaye dinlemeyi ve seyretmeyi çok severiz.
Sonunda Londra’ya evimize geldik. Didim’in 37-40 derece sıcağından sonra önce Viyana’da 32 derecede biraz serinledik mi desem bilemedim ama Eylül ayı bize Londra’da 17 derece ile merhaba dedi.
Şu bir gerçek ki, Viyana’nın heykelleri, fıskiyeli çeşmeleri, sanat 🎭 galerileri, bahçeleri, sarayları, binaların ve sokakların şahane mimarisi, şehri bir uçtan bir uca saran tramvayları, 🐴 faytonları ile oldukça serinledik desem doğru olur. Darısı yeni yönetimle İstanbul’un başına diyorum. Umarım 🤞 İstanbul da hakettiği ve özlediği yeşilliğe 🍀, bahçelere ve mimariye kavuşacak.
Her yerde sanat 🎭 var evet. Yeterki biz görebilelim. Sağ beynimizi buna açalım.
Sanat aslında bütünsel bakış açımızı besleyen bir alan aynı zamanda, değil mi? 🧠Mantıksal, analitik ve “yapmak” odaklı sol beynimizin eseri human-doing olmakla, ❤️duygusal, sezgisel ve olmak odaklı sağ beynimizin eseri human-being “olmak” arasında dengede kalmak, daha doğrusu kalabilmek. Hayata dair herşeye dengeli bakabilmek, dengede olmak. Zaten başımız hep dengemiz bozulduğunda zora girmiyor mu? Duygularımız dengesizleşince, tepkilerimiz dengesizleşince, duygularımızı regüle edemediğimiz anlarda kontrolden çıkmıyor muyuz? Hayatımızın hakimiyetini kaybetmiyor muyuz?
Anda kalamadığımız, gelecek ve geçmiş arasında koşturduğumuz zamanlar dengede olma halimizden uzaklaşıyoruz. Olmakla yapmak arasında dengede kalma oyunu gibi hayat bence. 🙏🏻Teşekkürler Viyana, sayende sağ beynimizin güçlerini devreye sokabildik, sol beynimizi de sessisleştirebildik. Şimdilik dengedeyiz. Ya Siz?
Evet doğru okudunuz, bu yazımda hedefiniz varsa bu hedefe ulaşmanın formülünü adım adım açıklıyorum. Burada yazdıklarımı bire bir uygularsanız hedefinize başarılı bir şekilde ulaşmanız için yapmanız gerekenlere yani sizi hedefinize götürecek detaylı bir yol haritasına sahip olacaksınız. Hedefiniz ne olursa olsun bu metodu – tekniği kullanabilirsiniz. Valla ne diyeyim kimse bana böyle birşey vermedi bugüne kadar, keyfini çıkartın.
Büyücü Merlin’i biliyor musunuz? Bilmeyenler için kısaca bahsedeyim; İngiliz’lerin efsanevi Kralı Arthur’a kral olması sürecinde yardımcı olan, bir nevi “akıl hocalığı” (ben koçluk ta diyorum) yapan büyücü Merlin. Bu büyücüler üzerine bir yazı değil elbette. Merlin’in hikayesini incelemiş olanlar farketmiş olabilir;
Efsaneye göre, Merlin’in en büyük özelliği geleceği görmesi ve Arthur’un hangi hareketi yapacağını biliyor olmasıydı ve bu sayede zaman içerisinde gelecekten şimdiki zamana bakarak Arthur’a Kral olma yolculuğunda rehberlik etmiş olmasıydı. Bizi burası ilgilendiriyor. Arthur mitinden ne öğrenebiliriz bakış açısı ile baktığımızda ise Merlin Tekniği adı ile bir yönteme ulaşıyoruz. Merlin’in hedefinin Arthur’un Kral olması olduğunu düşünebiliriz.
Merlin yöntemine gelmeden önce, acaba neden hedeflere ulaşmak zor ona bakalım. Zor hedefleri gerçekleştirmek alışılmışın dışında işler yaparak olacak birşey. Bugünün bilgisi ile, bugünden geleceğe bakarak düşünmek insan zihnini zorlayan ve hedefe giden yoldaki var olan veya olmayan engellere odaklanarak düşünmemize neden olan bir metod. Yanılıyor muyum?
Herşeyi, engeller dahil düşünmek çok iyi tabii. Ancak, bugünden geleceğe hedefin nasıl gerçekleştirileceğine odaklanarak düşündüğümüzde, genellikle işi – hedefi nasıl gerçekleştiremeyeceğimiz, engellerimiz, korkularımız, endişelerimiz bizi kontrol etmeye başlıyor. O zor hedefe ulaşmak için sahip olmamız gereken kritik kaynaklara sahip olmadığımız, karşılacağımız zorluklar ve diğer engeller çıkıveriyor karşımıza ve tüm bunlar zihnimizin içinde bizim motivasyonumuzu, yaratıcılık enerjimizi tüketen faktörler oluyor. Dışardan gelen olumsuz etkileri, negatif konuşanları, “yapamazsın, edemezsin” diyenleri saymıyorum bile.
Sonuç ne peki? Zamanında bitmesi imkansız, ulaşılamayan hedefler. Sürekli değişmek zorunda kalan planlar, yol haritaları. Şu anki engellenmiş, limitlenmiş potansiyelimiz ile yapabileceğimiz kadarına ikna olduğumuz hedefleri gerçekleştirip, ancak bir arpa boyu yol aldığımız bir hayat.
Peki hedeflerimizi ilk yola çıktığımızdaki enerjimizi kaybetmeden, başarı ile gerçekleştirmek için farklı ne yapabiliriz? Yapamayacağımızı düşündüğümüz hedefi gerçekleştirmek için nasıl bir yol izleyebiliriz? Merlin’in yaptıklarını yaparsak bu mümkün. Tabii büyü kısmını değil, yöntemini örnek alsak ve uygulasak yeterli.
Merlin Tekniği, varolan hedefimizi başarı ile gerçekleştirdiğimiz, güçlü bir vizyonu hayal etmekle başlıyor.
En kritik başlangıç noktası bu: Hedefimiz gelecekte planlanan zamanda, planladığımız şekilde gerçekleşti. Bu vizyonu görmek Merlin Tekniğinde çok çok önemli. Ve EVET, işe kendimizi tebrik etmekle başlayabiliriz. Bu bilinen metodların aksine çalışan bir sistem. Zamanı tersinden yaşayarak başlıyoruz, yani hedefe ulaşmak için ne yapmam gerekiyor şeklinde düşünmüyoruz.
İşte Merlin Metodunun formülünü adım adım anlatıyorum:
İlk önce başarmak istediğiniz hedefinizi seçin ve bunu açık olarak yazın. Unutmayın hedefinizi bilmiyorsanız ona ulaşmanız imkansız.
Şimdi birinci adıma gelebiliriz. Yukarıda yazdığım gibi, işin püf noktası düşünme şeklimiz yani bakış açımız: gelecekteki hedefimize ulaştık ve bugün ulaştığımız gün. Geleceği her zaman hatırlayarak bu adımı oluşturacağız. Birinci adımda yapmanız gereken hedefin tamamlanmış başarılmış halini gözünüzde canlandırın ve neye benzediğini yazın. Hedefe başarılı bir şekilde ulaştınız. Ulaştığınız başarılı sonucun özelliklerini tanımlayın. Başarılmış olan hedefin başarı kriterleri yazın. Olması gereken herşeyi göz önünde bulundurun.
Birinci adımı yaparken şunu unutmayın. Şuan aslında gelecek ve biz gelecekten geçmişe bakıyoruz. Bunu daha iyi anlamlandırmak için bir beyaz kağıda uzunca bir çizgi çizin. Çizginin en sağındaki nokta gelecek yani hedefin gerçekleştiği zaman olsun. Çizginin en solundaki nokta da geçmiş zaman yani hedefinize yönelik daha yeni çalışmaya başladığınız nokta olsun.
Hatta daha etkili olmasını istiyorsanız, 2 sandalye alın, birisi gelecek yani arzu ettiğiniz hedefi başardığınız zaman oturduğunuz sandalye diğeri geçmiş zaman yani hedefe ilk başladığınız zaman oturduğunuz sandalye. İki sandalyenin arasını oldukça açık bırakın. Yani dip dibe durmasınlar. 2.Adımı her tekrar ettiğinizde gelecek sandalyesini bir adım geçmiş zaman sandalyesine doğru hareket ettireceksiniz (beyaz kağıda çizdiğiniz doğru ile çalışıyorsanız, bu durumda sağdaki noktayı her seferinde sola doğru kaydıracaksınız)
İkinci Adımda, Gelecek Sandalyesine oturun. Unutmayın bu sandalyedeki siz hedefinize başarı ile ulaşan sizsiniz. Şimdi gelecek sandalyesinden, geçmişe yani geçmiş zaman sandalyesine bakın ve kendinize şu soruyu sorun: “Hedefimi gerçekleştirmeden az önce hangi önemli aksiyonları gerçekleştirdim? Neler yaptım? Yaptıklarınızı bir kağıda yazın.
Üzerinde oturduğunuz gelecek sandalyesini bir miktar mesela bir adım diğer sandalyeye yani geçmiş zaman sandalyesine yaklaştırın ve İkinci adımda kendinize sorduğunuz soruları tekrar edin. Az önce yazdığınız aksiyonları yapmadan bir adım önce hangi aksiyonları aldım, neler yaptım.
İkinci adımdaki soruların aynısını, geçmiş zaman sandalyesine ulaşana kadar veya artık yazacak aksiyonlar kalmadığına emin olana kadar tekrarlayın. Her adımda kendinize başka ne yaptım diye sormayı unutmayın. Bunun amacı her adımı sindirmeniz.
Bu egzersizin 2. adımını yaparken şu soruları da sorun; “Peki bu aksiyonları alırken hangi engellerle karşılaştım ve onları nasıl aştım”
İkinci adımı tekrarladığınız ve kendinize sorduğunuz soruların cevaplarını ayrı ayrı sayfalara yazacaksınız ve herbiri sıralı olsun. Çünkü gelecek sandalyesini sırası ile gelecekten geçmiş zamana getirdik, işlerin yapılış sırası önemli. Sandalyenin her hareketi için aldığınız notlar cevaplar ayrı ayrı yazılmış olmalı ve sıralı olmalı.
Şimdi aksiyonları yazdığınız kağıtlara ilk kağıttan başlayarak sıra numarası verin ve sonra onları tersten sıralayın.
İşte bugünden geleceğe hedefinizi gerçekleştirmek için yapmanız gerekenler elinizde duruyor.
Şimdi sırada ne var? Hedefinize ulaşmak için yol haritasını hayata geçirmek kalıyor geriye. Neyi, nezaman, nasıl yapacağınız, engeller karşısında neler yapmanız gerektiği artık elinizde. Hedefinize emin adımlarla ilerlerken kendinizi Merlin gibi hissedebilirsiniz.
Bu sayede, olumsuz düşünmek, yapamam diye düşünmek, şu kaynak yok, bu kaynak yok diye düşünmek, problemlerin çevresinden dolaşarak geçici çözümler üretmek yok çünkü Merlin Tekniği “yapabilirim ve yaptım” inanç sistemi bakış açısı üzerine kurulu bir teknik. Bir deneyin göreceksiniz.
Kendimizi tanımadan ve kendimizi yönetmeden diğerlerini yönetemeyiz.
Peter Drucker
Peter Drucker’ın bu sözü rehber niteliğinde, halbuki neredeyse bütün liderlik programları strateji, insan yönetimi, finansal yönetim gibi konularla başlıyor, kendini tanıma ile ilgili bir bölüm veya kendine ve diğerlerine koçluk yapabilmek çok ama çok önemli doğru bir lider için. Daha önceki yazılarımda da değindim, sakın “işimi çok iyi yaptığım için beni yönetici seçtiler, ben de artık bir liderim” gibi bir rehavete kapılmayın. Liderlik öyle insan yönetmekle, işini yönetmekle olmuyor, bunu siz de pek iyi biliyorsunuz.
İlk odaklanılması gereken konu kişinin kendisini tanıması ve kendisine liderlik etmesi. Konuya tersten başlayınca, yani strateji yapmaktan, bütçe yönetmekten, organizasyon yönetmekten başlayınca bu bir evi çatıdan başlayarak inşa etmeye çalışmaya benziyor. Değil mi?
Drucker’ın dediği gibi Liderlik aslında kişinin kendisini tanıması ile başlıyor.
Kişinin kendi zihninde başlıyor yani.
Liderlik, rehberlik etme işi, değil mi? Önce kendimize rehberlik edeceğiz ki, sonra diğer insanlara, fonksiyonlara, organizasyona liderlik edebilelim.
Bizim kendimizi tanımamız, içimizdeki rehberi görmemiz çok ama çok önemli. Bu da kendimiz üzerinde doğru bir rehberle, koç ile çalışmamız ile daha güvenle olabilecek birşey.
Kendi zihnimizin (akıl, zeka da denebilir) nasıl çalıştığını anladığımızda kendi kendimize etkili bir şekilde rehberlik edebiliriz.
Kendimizi etkin bir şekilde anlayarak ve rehberlik ederek, diğerlerini anlayabilir onlara rehberlik, liderlik edebiliriz.
Bunu bu şekilde organizasyon seviyesine kadar çıkartabilirsiniz.
Yapılan bir araştırmaya göre (Kitap: Mind of The Leader) etkili liderler şu 3 ortak temel özelliğe sahipler ki bunlar zeki olmak, saatlerce çalışmak, işi çok iyi bilmek, gibi özellikler değil.
Bunlar belki zaten olması gerekenler ama liderleri etkin ve vazgeçilmez yapan temel özellikler başka. Neler mi?
1) Mindfulness (anda kalabilme, odaklanabilme, düşünceli olabilme, kendisinin ve çevresinin farkında olabilme)
Kendini, kendi zihnini aklını tanımak ve anlamak. Bunun için Mindfulness ile başlamak gerekirse bu pratik isteyen bir uygulama.
Ne kadar çok pratik yaparsanız ruh halimiz mindful halinde olur.
Bu işin merkezinde dikkati odaklamayı öğrenmek var. Sakin, odaklı ve salim bir kafa ile ana odaklanmak var.
Dikkatimizi seçtiğimiz birşeye odaklıyoruz aslında. Bu bir email olabilir, bir resim, bu okuduğunuz instagram postu, birlikte olduğumuz kişi, bulunduğumuz toplantı, organizasyonunuzdaki bir kriz anı, işe alacağınız bir yönetici, yeni işiniz için yapacağınız bir mülakat, yapacağınız bir beyin-fırtınası, aranızda problem olan bir arkadaşınızla yapacağınız bir görüşme…
Neyi tekrarlarsak, o kasımız gelişiyor, bunu unutmayalım. Mindfulness’ı pratik edersek emin olun gelişecektir ve öğreneceğiz.
Araştırmalara göre (ki bu araştırmalara internetten, ve yukarda bahsettiğim kitaptan ulaşabilirsiniz) Mindfulness pratiğinin insan üzerinde fiziksel, psikolojik ve iş performansı açısından pozitif etkileri var.
İş performansı kısmı önemli, ve hepimizi ilgilendiriyor değil mi? :):)
Daha güçlü bir bağışıklık sistemini, dengeli bir kan basıncı, daha güzel uykular ve daha az stres. Bunları kim istemez ki?
Mindfulness ile haşır neşir olduğumuzda beynimizin rasyonel düşünmemizi ve problem çözmemizi sağlayan hücrelerinin yoğunluğu artıyor.
Bu sayede ise daha iyi odaklanma, hafızanın güçlenmesi, daha hızlı reaksiyon süresi gibi pozitif sonuçlar ortaya çıkıyor.
Oh ne güzel. Tüm bunlar daha kaliteli bir yaşama işaret ediyor. Aslında herşey bunun için…daha kaliteli bir yaşam.
Sürekli ve düzenli yapmak şartı ile mindfulness pratiği, bizim yani beynimizin çevresini ve kendi duygularımızı olumlu olarak algılamasını , duygusal dayanıklılığımızı güçlendiren ve pozitif etkileyen çok önemli bir alışkanlık.
Alışkanlık olduğu zaman tüm bu mucizevi olumlu sonuçlar ortaya çıkıyor bu arada.
Bu arada yukarıdaki resimdeki mindfulness matriks oldukça bir şey ifade etti bana. Bazı davranışlarımız var ya tak otomatik yaptığımız, butonumuza basılmış gibi, toplantıda birisi bize biraz olumsuz bir şey söylesin tak lafı yapıştırıveririz, ya da olumsuz düşüncelere dalarız, belki de korkuya kapılırız.
İşte o halimiz fokusumuzun minimum olduğu, odağımızın olmadığı, ‘mindless’ yani düşüncesiz, akılsız, dikkatsiz olduğumuz anlar. Bizi kontrolümüzün dışında yani bilinçdışımızdan güçlerin kontrol ettği anlar. Tanıdık geliyor mu?
Sizde bu tuzaklara, bilinçdışı güçlerin ağına düşüyor musunuz? hangi otopilot davranışlarınız var? Üzerine odaklanmakta, düşünmekte fayda var bence.
Bazılarımız için bayram; çocukluk anıları ve saf mutluluk demek; kimileri için hergün bayram bayramı dinlenme fırsatı bilip tatile çıkanlarımız da var.
Bayram sizin için her neyi ifade ediyorsa gönlünüzden geçtiği gibi bir bayram geçirmenizi dilerim. Nasil konumlandırdığınızdan bağımsız; hem bayram; hem de bu haftaki uzun tatil için birkaç önerim var:
Bayramlar bir cok güzel değeri hatırladığımız özel günler. Bu vesileyle an’ı yaşamaya gayret ederek şimdiki zamanın bir parçası olmaya çalışın.
Hergün kendinize ait kücük bir alan yaratın. Bu her sabah 10 dakikalık meditasyon da olabilir; ya da akşamüstü yürüyüşü de; veya keyif aldığınız bir kitabı okumak da.. Süresine takılmadan; sadece kendinizle kalabileceğiniz bir zamanınız olsun..
Hayatta sahip olduklarınız için şükredin; minnettar olun. Sadece nefes alabildiğimiz için bile şükredebilmek; göreceksiniz daha olumlu hissetmenizi sağlayacak.
Bazen sadece durmak da bize iyi gelir; yaşadığımız; başımıza gelen herşeyin “insanlik” hali olduğunu aklınızdan çıkarmayın.
Gün içinde durun; kendinizi dinleyin; akışta kalın; beyninizi dinlendiren her ne ise (müzik; spor) onu yapin; ruhunuzu rahatlatın..
Enerjinizin bol olduğu; kendinize iyi baktığınız bir bayram olsun.
Çocuklarla bu hafta doğal yaşam alanlarında hayvanları görmeye gittik. Resimdeki yılanla karşılaştığımda hem yatışındaki düzene hayret ettim hem de doğrusu kendimi korkmaktan alıkoyamadım.
Her ne kadar ürkütücü yaratıklar olsa da, biliyorum ilginc ve cok garip ama, yılanlardan öğrenilecek liderlik dersleri olduğunu biliyor muydunuz?
Berlin Utanç Duvarını gezerken zamana hiç birşeyin direnemediğini bir kez daha deneyimledik. Ne olursa olsun zaman herşeyi değiştiriyor, bu kaçınılmaz bir gerçek. Güzel de bir gerçek. Yıkılmaz denenen Berlin duvarı, bu insan yapımı duvar, zamanın getirdiği değişime direnememiş. Hayatın zaman karşısındaki akışı, değişimi onu da değiştirdi. Duvarı gezerken bu güçlü değişim faktörü “zaman” hakkında düşündüm hep….
Bugünkü yazımda, koçluk yaparken kullandığım bir araçtan, hayat çarkından veya bir diğer ismi hayat çemberinden bahsedeceğim. Ancak bunu hepimizin sahip olduğu ve bizi durduran bir olgudan bahsederek anlatmak istiyorum. Korkularımız. Genellikle kaçtığımız, karşılaştığımızda ruhumuzun derinliklerine ittiğimiz, bilinçdışında var olan ve bizi yöneten bir olgu, korkularımız. Hani sebebini bilmesek te bazen işyerinde hiç sevmediğimiz beğenmediğimiz birileri olur, iş değiştiririz, yine başka bir beğenmediğimiz kişi veya konu çıkar karşımıza. Ne kadar kaçsak da, bugün yüzleşmediğimiz korkular yarın hiç beklemediğimiz zamanda ve yerde karşımıza çıkıverir. Hiç beklemeyiz çünkü bilinçdışındadır da ondan ve bizi yöneten bilinçdışımız olduğu zamanda da ne zaman ne yapacağını bilmemiz imkansızlaşır. Tabii bu kendimizi tanımadığımız, bilinçdışımızı anlamadığımız ve oralı olmadığımız zaman gerçekleşir.
Bugün kendimizi nasıl daha iyi tanırız? sorusuna cevabını, yaşam çarkını kullarak nasıl yaparızı anlatacağım…
